ธรรมชาติของมนุษย์มีความรู้สึกนึกคิด มีเกิด แก่ เจ็บ และตายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ว่าจะยากจน หรือร่ำรวย มีทรัพย์สินเงินทองมากน้อยเพียงใด ความรู้สึกนึกคิดของคนเรามีทั้งความเหมือนและแตกต่างกันในแต่ละบุคคล โดยความรู้สึกของบุคคลเป็นการแสดงออกถึงอารมณ์ที่เป็นปฏิกิริยาซึ่งเกิดขึ้นภายในจิตใจ สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในแต่ละช่วงเวลาและสถานการณ์ต่างๆ
ความรู้สึกพื้นฐานของมนุษย์เกิดจากอารมณ์ ตัณหา ราคะ ภายใต้การควบคุมของจิตใต้สำนึก หากรู้จักควบคุมสติก็จะสำนึกดี เกิดพฤติกรรมดี โดยทุกคนเกิดมามีความรู้สึกนึกคิดเป็นของตนเอง และความรู้สึกนึกคิดจะถูกพัฒนาขึ้นจากประสบการณ์ การเรียนรู้ หรือการอยู่ร่วมกันในสังคม ซึ่งการอยู่ร่วมกันหรือการทำงานร่วมกับผู้อื่นก็ต้องรู้จักการแบ่งปัน อาศัยพึ่งพาซึ่งกันและกัน แต่ละคนมีความสามารถและความต้องการที่ไม่เท่ากัน ต้องอาศัยความร่วมมือ ร่วมแรงร่วมใจ ความรักใคร่ สมัครสมานสามัคคีในการปฏิบัติหน้าที่ของแต่ละคน และสร้างความเข้าใจอันดีซึ่งกันและกันบนพื้นฐาน ของพฤติกรรมที่แตกต่างกัน
คนเราต้องรู้จักใช้ความคิดอย่างมีสติ ไตร่ตรองด้วยเหตุผล เผชิญหน้ากับปัญหาด้วยความอดทน และมีความเพียรพยายามในการพัฒนาตนเองและพัฒนาแนวทางในการดำเนินชีวิต ด้วยการ ปรับตัว เรียนรู้และสร้างสมประสบการณ์ จนเกิดสติปัญญาสามารถถ่ายทอด ความรู้สึก ทัศนคติ ให้คนอื่นได้รับรู้ สามารถสร้างความเข้าใจตรงกัน จูงใจกระตุ้นให้เกิดความเชื่อมั่นจนนำไปสู่การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับบุคคลอื่นได้อย่างมีความสุข
การดำเนินชีวิตของทุกคนต้องเผชิญกับปัญหานานาประการ ปัญหาส่วนใหญ่ที่ทุกคนประสบจะเกิดจาก “การดำเนินชีวิตอย่างประมาทและขาดสติ” ปล่อยให้ความยาก ความโลภ ตัณหา ราคะ เข้ามาครอบงำจิตใจมากเกินไป ทำให้คนเราต้องปล่อยตัว ปล่อยใจให้หลงไปกับสิ่งต่างๆ ทั้งกามาอารมณ์ วัตถุนิยม จนขาดสติ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่กลับไปอยู่กับวัตถุ หรือทรัพย์สิน เงินทอง อำนาจบารมี จนในที่สุดแล้วก็สร้างปัญหาให้กับตนเอง
คนเราต้องดำเนินชีวิตอย่างมีสติ สติจะต้องเป็นตัวกำหนดจิตใจต้องเป็นตัวสร้างจิตสำนึก เพื่อเป็นสิ่งลดแรงเสียดทานแห่งความอยากทั้งหลายทั้งปวง คนเราสามารถสร้างสติได้ด้วยการรู้จักการควบคุมจิตใจ ใช้อดีตเป็นประสบการณ์ที่ก่อให้เกิดการเรียนรู้เพื่อนำไปสู่การพัฒนาสร้างความแข็งแกร่งของจิตใจ อดีตไม่ใช่ความเจ็บปวด แต่อดีตคือแรงบันดาลใจ อนาคตคือเป้าหมาย อนาคตไม่แน่นอน ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้ต้องเจอกับอะไร ดังนั้น การใช้ชีวิตอย่างมีสติ ทางออกของการแก้ปัญหา ต้องแก้ที่ภายใน แก้จากจิตใจของเราเอง เราต้องอยู่กับปัจจุบัน ทำสิ่งที่เป็นอยู่ให้เกิดคุณค่า เกิดความสุขมากที่สุด เพราะหากเราจมอยู่กับอดีต เราก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว มันผ่านไปแล้ว หรือหากเรามุ่งหวัง และตั้งใจกับเรื่องของอนาคตมากเกินไป ชอบคิดไปเอง คิดไปก่อนล่วงหน้า คิดแทนคนอื่น วิตก กังวล นั่นหมายความว่าเรากำลังขาดสติ เพราะเรื่องของอนาคตยากนักที่จะคาดเดา
ความคิดเป็นสิ่งที่มีคุณค่าหากคิดในสิ่งที่ดี คิดบวกก็จะทำให้ชีวิตมีพลังในการก้าวเดินต่อไปทำให้สามารถเอาชนะปัญหาอุปสรรค หรือเปลี่ยนแปลงชีวิตได้อย่างไม่ยาก และคนเราก็ต้องกล้าเปลี่ยนความคิด ถ้าเราไม่ชอบสิ่งใด ก็ให้เปลี่ยนมัน ถ้าเปลี่ยนมันไม่ได้ก็ให้เปลี่ยนความคิดของเรา การสร้างสติ ต้องเริ่มต้นด้วยการพัฒนาความคิด คิดบวก คิดอย่างสร้างสรรค์ คิดนอกกรอบ มองโลกในแง่ดี คิดในสิ่งที่ดี อย่างมีเหตุผล มีความเข้าใจ เมื่อคนเรามีสติแล้ว ก็ต้องรู้จักการเก็บรักษาสติให้อยู่กับตัวเราตลอดไป รู้จักการควบคุมสติ คนเราต้องรู้จักและเข้าใจตัวเองอยู่ตลอดเวลา การสร้างสติเป็นการควบคุมให้คนเราดำเนินชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ไม่ให้ฝังใจกับอดีต และมองอนาคตมากเกินไป คนเราต้องลงมือทำ ทำปัจจุบันอย่างเต็มที่ ลงมือปฏิบัติด้วยตัวเอง ทำจริง ตั้งใจและใส่ใจ ยินดีต่อการเปลี่ยนแปลง ยอมรับต่อการพัฒนา เปิดใจให้กับสิ่งใหม่ๆ ว่าต้องเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์ต่างๆ ตลอดเวลา แล้วชีวิตก็จะมีความสุขเพิ่มขึ้น