อะไร อะไร ก็การเมือง : by พญาไม้ : Pradej@hotmail.com

ยังไงก็ไม่จบม็อบราคายางพารา รู้ทั้งรู้กันอย่างแน่นอนว่า คำประกาศของพรรคประชาธิปัตย์ในการดำเนินการต่อสู้กับพรรคเพื่อไทยและรัฐบาลของ พันตำรวจโท ทักษิณ ชินวัตร ทุกวิถีทางและทุกรูปแบบ

ทั้งในสภาและบนท้องถนน

แต่รัฐบาลก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ เดินเข้าสู่โต๊ะเจรจาทั้งๆ ที่รู้ว่าถึงอย่างไรมันก็ไม่มีวันจบ

รัฐบาลอาจจะคิดว่า การหลอกให้พรรคประชาธิปัตย์ฆ่าตัวตายครั้งแล้วครั้งเล่าคราวแล้วคราวเล่านั้น มันเป็นเรื่องที่มีผลมหาศาลในวันเลือกตั้งใหญ่ที่พรรคเพื่อไทยเป็นผู้กำหนด

และแน่นอนเช่นกันว่า พรรคที่กำลังตกเป็นผู้ต้องหาฆ่าประชาชนที่เรียกร้องประชาธิปไตย พรรคที่จัดตั้งรัฐบาลในค่ายทหาร พรรคที่ขัดขวางความร่ำรวยและกินดีอยู่ดีของชาวนา พรรคที่เคยให้หมาตำรวจกัดม็อบคนอีสาน ฯลฯ คงจะไม่มีวันเอาชนะพรรคเพื่อไทยได้

พรรคเพื่อไทยกำลังครอบคลุมความได้เปรียบในทุกด้าน และขีดเส้นเดินให้กับพรรคประชาธิปัตย์ เหมือนคนในละครสัตว์กำกับสิงโต

แต่ดูเหมือนว่า หากไม่สู้รบไม่เดินเข้าสู่โหมด ดูออร์ดาย ก็จะยิ่งไม่มีทางรอดใหญ่ ประชาธิปัตย์จะอยู่กับข้อหาสั่งฆ่าประชาชนไปจนถึงวันเลือกตั้งใหญ่ไม่ได้

มันเป็นสงครามครั้งสุดท้าย กลุ่มพันธมิตรก็รอวันประชาธิปัตย์สิ้นใจ เพื่อที่จะเป็นพรรคใหญ่พรรคใหม่ เข้ามาสู้ในรัฐสภา

รัฐบาลให้ แต่ม็อบไม่เลิก เพราะไม่ใช่จุดหมายปลายทางของการสร้างม็อบคราวนี้ อะไรคือจุดหมายปลายทาง อะไรคือความต้องการ มันเป็นราคายางหรือการเมือง

รัฐบาลก็ตอบได้ ฝ่ายค้านก็ตอบได้

แต่คนที่ตอบได้ดีกว่า คือประชาชน ประชาชนทนทุกข์กันมาอย่างมากมายยาวนาน จากนักการเมืองที่ทำชั่วช้าให้กับประเทศ เพียงเพื่อจะแย่งอำนาจกัน กองทัพ เคยเข้ามายึดอำนาจแต่ก็กลับเอาอำนาจนั้นไปทำในสิ่งเดียวกัน

แล้วประชาชนจะหันหน้าไปพึ่งใคร หลายๆ ครั้งประชาชนจึงหันไปพึ่งใครก็ได้ที่กล้าที่จะออกมาเดินนำหน้า ไม่ว่าจะเป็น จำลอง ศรีเมือง หรือ สนธิ ลิ้มทองกุล หรือ ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ หรือ จตุพร พรหมพันธุ์

หรือต้องรอกันจนกว่าประเทศไทยจะมี โฮจิมินห์ เหมาเจ๋อตุง เนลสัน เมลเดลา ฯลฯ