8 ปีที่แล้ว ผมได้ไปเยือนนครเซี่ยงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน ซึ่งปกครองในระบอบคอมมิวนิสต์แท้ๆ แต่ผมไม่ได้รู้สึกสัมผัสกับกลิ่นอายของคอมมิวนิสต์เลยแม้แต่น้อย

เมื่อย่างก้าวหลุดจากสนามบิน ก็ได้นั่ง รถแม่เหล็กไฟฟ้า วิ่งเข้าสู่เมืองระยะทาง 32 กิโลเมตร ใช้เวลาวิ่งแค่ 7 นาทีก็ถึง เป็นการรับรู้ถึงความเร็วรถขบวนนี้ชั่วโมงละ 410 กิโลเมตร (มีตัวเลขความเร็วแสดงให้เห็นทุกตู้) ซึ่งถือว่าเป็นความเร็วสูงสุด ยิ่งกว่าขบวนรถไฟความเร็วสูง (ไม่เกินชั่วโมงละ 300 กิโลเมตร) ที่เราท่านกำลัง "เมาธ์" บนโต๊ะกาแฟเป็นประจำวันในกรุงเทพฯ อยู่ขณะนี้

ยังคิดเลยเถิดไปว่า ไยคอมมิวนิสต์ถึงเจริญรุดหน้ากว่าประเทศประชาธิปไตย "หลังเขา" ของบางประเทศไปได้ถึงขนาดนี้

8 ปีก่อน ผมได้ไปเห็นผังเมืองจำลองอนาคต ที่ศูนย์แสดงนิทรรศการสำนักผังเมืองเซี่ยงไฮ้ ซึ่งถือเป็น "โมเดลในฝัน" ที่วันนี้ฝันเหล่านั้นได้กลายเป็นมหานครเนรมิตให้เป็นความจริงตามเป้าหมายทุกประการ

ไม่น่าเชื่อว่า ระบอบการปกครองแบบไหนๆ ก็ไม่สำคัญเท่า "สำนึกมนุษย์" ที่มีจิตสาธารณะแห่งการพัฒนาสังคม ไม่ว่าจะอยู่ในมุมใดของโลก หากตั้งใจจริง (ไม่เอาแต่ละเลงสร้างบ้านเมืองด้วยน้ำลาย) แล้วไซร้ ความฝันย่อมไม่ไกลเกินเอื้อม

วันนี้ผมได้เห็นรูปแบบคล้ายๆ กันกับที่ไปเห็นที่เมืองจีน แม้จะไม่เป็น "ผังเมืองจำลอง" แต่นายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ ชินวัตร ก็จูงมือรองนายกฯและรมว.คลัง คุณกิตติรัตน์ ณ ระนอง กับคุณชัชชาติ สิทธิพันธุ์ รมว.คมนาคมไปร่วมเปิดนิทรรศการ "Thailand 2020 ก้าวใหม่ เชื่อมไทยสู่โลก" เพื่อชูระบบ ลอจิสติกส์ แบบทุ่มเทวงเงินกู้ 2.2 ล้านล้านบาท ให้ประเทศไทยมีอนาคตด้วยโครงสร้างระบบรางและรถไฟความเร็วสูง 4 เส้นทาง หวังเชื่อมการคมนาคมกับประเทศเพื่อนบ้านเพื่อรองรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน

อีกวันหนึ่งคุณอภิสิทธิ์และคณะเดินทางไปชมด้วยตัวเอง แทนที่จะชมว่าเป็นยุทธศาสตร์ประเทศไทยที่มองเห็นง่ายขึ้น แต่กลับใช้นิสัยเดิมคือ คุยไว้ก่อนว่าสมัยที่ตนเป็นรัฐบาล ได้ทำเรื่องนี้ไว้แล้ว เหมือนจะ "เกทับ" ว่ารัฐบาลยิ่งลักษณ์ลอกเลียนมาหรือเปล่า

โดยไม่บอกความจริงให้รู้ว่า งานคมนาคมที่ยกให้ "เสี่ยซาเล้ง" จากภูมิใจไทยคุมเบ็ดเสร็จ แล้วยกงานรถไฟความเร็วสูงให้คุณสุเทพ เทือกสุบรรณ ซึ่งคุมความมั่นคงของประเทศโน่น แยกส่วนไปดูแลต่างหาก คิดหรือว่า "ชาตินี้จะสำเร็จ" ....เมื่อวงในรู้กันทั่วว่ารถไฟความเร็วสูงไม่ใช่ "งานหมู"

ถ้าวิสัยทัศน์ Thailand 2020 จะสำเร็จในอีก 7 ปีหน้า เชื่อได้เลยว่า โครงข่ายคมนาคมตามเป้าหมายนี้ จะสร้างความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจไม่เพียงแต่ในแผ่นดินไทยเท่านั้น แต่จะเกิดความเคลื่อนไหวต่อยอดทางการค้าการลงทุนร่วมกันในหมู่ประเทศเพื่อนบ้านรอบๆไทยทุกทิศทางอย่างคึกคัก

มองกันแค่เงินสกุลบาทของไทย ณ วันนี้ ก็ขยายตัวลามออกไปซื้อขายกันแถว พม่า ลาว กัมพูชาและไกลถึงเวียดนาม ไม่ต่างกับเงินดอลลาร์สหรัฐอยู่แล้ว...ก็อย่าไปอิจฉาที่พม่าเปิดประเทศเป็นเสรีมากขึ้น อย่าไปหมั่นไส้ลาวที่ใช้ระบบ 4G สื่อสารกันแล้ว หรือกัมพูชาประดิษฐ์รถเก๋งใช้แบตเตอรี่ที่วิ่งเร็วและได้ระยะทางไกล แถมมีดีไซน์สวยจนนักเล่นรถเมืองไทยต้องสะอึกอายไปตามๆกัน

วันใดที่โครงข่ายระบบรางในไทยเชื่อมโยงเหนือ-ใต้-ออก-ตก เสร็จใน 7 ปีหน้า เศรษฐกิจทุกอย่างจะหลอมรวมเป็น "ตลาดเดียว" โดยอัตโนมัติ

ขออย่างเดียว ระบบราชการต้องไม่ล้าหลังกลายเป็น "เอาเท้าราน้ำ" หรือเป็นตัวถ่วงอย่างเจ็บปวดตลอดชาติ ทั้งๆที่มันมีบทเรียนมามากพอแล้ว รวมทั้งระบบกินสินบาทคาดสินบนที่ทุกคนต้องรีบก้าวข้ามให้ "พ้นบ่วงกรรม" เหล่านี้ให้เร็วที่สุดให้ดี รัฐบาลควรเจียดงบเล็กๆ ลงทุนสร้าง "ผังเมืองจำลอง" ขนาดใหญ่ แล้วจัดเป็นศูนย์แสดงนิทรรศการระยะยาวเท่าๆกับเป้าหมาย 7 ปี แล้วไปหา

สถานที่จัดแสดงผสมผสานกับข้อมูลท่องเที่ยว ณ ที่ใดที่หนึ่ง เช่นในศูนย์การค้าใหญ่ๆที่มีชาวต่างชาติไปท่องเที่ยวคึกคัก ได้สัมผัสกับ อนาคตประเทศไทยŽ อีกไม่กี่ปีข้างหน้า

ดีไม่ดี เขาอาจเตรียม Road map ลงทุนและท่องเที่ยวเมืองไทยในอีก 7 ปีไว้ล่วงหน้าตามวิสัยทัศน์เราไปด้วยก็ได้

อย่าลืมว่า ยิ่งการคมนาคมสะดวก การเดินทางมี "ทางเลือก" หลากหลาย ไปเที่ยวได้ทุกสารทิศทั่วอาเซียน แล้วมีอะไรอีกล่ะที่จะขวางกั้นยุคสมัยแห่งความโชติช่วงชัชวาลอีกครั้งหนึ่งในภูมิภาคนี้ได้

เมื่อวางเป้าหมายให้ประชาชนเห็นอนาคตได้ชัดเจนอย่างนี้ ก็จงเตรียมตัว เตรียมคน ของเราให้มีคุณภาพมากที่สุด เข้มแข็งที่สุด สร้างกติกาให้รัดกุมที่สุด ภายใต้อัตลักษณ์ที่เป็น "ยิ้มสยาม" สุภาพอ่อนน้อม...ยังไงต่างชาติก็แห่มาหาเรากันไม่หวัดไหว

ว่าแต่ว่า ทำยังไงต้องสกัดพวกเราที่ "นอกรีตนอกรอย" ชอบโชว์ "มุมมืด" ให้เมืองไทยหน้าแตกบ่อยๆ ก็แล้วกัน