ผมพูดและเขียนอยู่เสมอว่า บ้านใด เมืองใด กินอิ่ม นอนอุ่น บ้านเมืองนั้น ศิลปวัฒนธรรมจะเจริญรุ่งเรือง เพราะศิลปะคือสิ่งสุดท้ายที่ผู้คนจะให้ความสุนทรีย์ เมื่อมีคุณภาพชีวิตที่ดี และที่สำคัญบ้านเมืองมีความเป็นประชาธิปไตย ไม่มีการเอารัดเอาเปรียบ ไม่มีการแบ่งแยกชนชั้น ไม่มีความเหลื่อมล้ำ มองเห็นความเป็น คนเท่าเทียมกัน ตรงกันข้าม
ถ้าบ้านเมืองยังเต็มไปด้วยปัญหาต่างๆ เหล่านี้ อย่าหวังว่าศิลปะจะเจริญรุ่งเรือง ดูข่าวต่างประเทศจากสวีเดน พวกเขาเปิดพิพิธภัณฑ์ของวงดนตรีป๊อปยอดนิยมตลอดกาล ABBA ว่ากันว่า สวีเดนมีสินค้าส่งออกเพียงสองอย่างก็มีรายได้เข้าประเทศมหาศาลคือ รถยนต์วอลโว่ กับวงดนตรีแอ็บบ้า
ข่าวในบ้านเรา ราคาตั๋วหนัง แพงเป็นอันดับสามของโลก แพงอันดับหนึ่งคือ จีน อันดับสองคือ สิงคโปร์ ราคาตั๋วหนังถูกที่สุดกลับเป็นอเมริกา บางโรงราคาเพียง 1 ดอลลาร์ สำหรับนักศึกษา นั่นเป็นเพราะเขาถือว่าหนังคือศิลปะแขนงที่สำคัญ ที่สามารถยกระดับจิตใจให้ผู้คนเกิดพุทธิปัญญาสร้างสรรค์ พัฒนาสังคมให้ก้าวไปข้างหน้า พูดง่ายๆ ก็คือ ให้ประชาชนเข้าถึงศิลปะได้ง่าย การเข้าถึงได้ง่ายก็คือ การเก็บค่าตั๋วราคาถูกๆ แต่ไทยแลนด์แดนตอแหล กลับตรงกันข้าม ดูหนังทุกวันนี้ ถ้าคุณไม่มีเงินอยู่ในกระเป๋าอย่างน้อย 300 บาท คุณจะใจตุ้มๆ ต่อมๆ เพราะราคาตั๋วหนังก็ปาเข้าไป 190 บาทแล้ว ผมนึกถึงสมัยผมดูหนังที่ต่างจังหวัด ราคา 3 บาท 5 บาท รับจ้างขัดรองเท้าให้ทหารจีไอหน้าสนามบิน ได้วันละ 2 ดอลลาร์ (ยุคนั้นค่าเงินดอลลาร์ละ 25 บาท) ทำให้ผมสนุกกับการหนีโรงเรียนไปขัดรองเท้า แล้วเอาเงินไปตระเวนดูหนังทั้งวัน ชีวิตผมกับการเรียนหนังสือจึงลุ่มๆ ดอนๆ จนเรียนไม่จบมาตลอด 5555
ผมคิดว่า ปัญหาตั๋วหนังแพง รัฐควรจะเข้ามามีบทบาทในการควบคุม เพราะถ้า ปล่อยให้เป็นแบบนี้ เชื่อเหอะ อีก 2 ปีข้างหน้า ผมว่ามันต้องขึ้นไปถึง 500 แน่ๆ ทาง โรงก็มีข้ออ้างเดิมๆ คือ การรวมเอาโรงหนังไว้ที่เดียว 10 โรง ต้องมีค่าใช้จ่าย โรงหนัง ที่ดูสะดวกสบาย นั่งไม่อึดอัด ก็ควรจะเสียค่าบริการที่คุ้มค่ากับการแลกสิ่งเหล่านี้
ที่แย่ไปมากกว่านั้นคือ หนังที่ไม่ทำเงิน แต่เป็นหนังที่ดี หรือที่เรียกกันว่าหนังนอกกระแส ไม่ใช่จะหาดูได้ง่ายๆ นะครับ เผลอๆ ไปถึงโรง หนังไม่ฉายเอาดื้อๆ อันนี้ผมก็เห็นใจ เพราะบางรอบ มันมีคนดูแค่ 4 คน ล่าสุด หนังเรื่อง "Midnight Children" ก็ลาโรงไปเพียง 1 สัปดาห์เท่านั้น ทั้งที่เป็นหนังที่สร้างจากหนังสือขายดีของ ซัลมาน รุสดี้ เจ้าของรางวัลโนเบลจากหนังสือ ซาตานนิค เวิร์สเซส คือหนังนอกกระแสดีๆ หลายเรื่อง ต้องลาโรงไปอย่างน่าเสียดาย ยิ่งมาเจอหนังกระแสอย่าง พี่มากพระโขนง เสร็จเลย!!
แต่ก็นั่นแหละครับ ปัญหาตั๋วหนังราคาแพง ยังเป็นปัญหาท้ายๆ ของประเทศ ตราบใดที่ปัญหาปากท้องหรือเศรษฐกิจยังคาราคาซัง เมื่อกินยังไม่อิ่ม นอนยังไม่อุ่น การเสพศิลปะก็เกิดขึ้นได้ยาก แต่ผมก็แปลกใจกับรายได้พี่มาก คนไทยเป็นยังงี้แหละครับ เชื่อโฆษณาไว้ก่อน เห่อไปตามกระแส เพราะกระแสแท้ๆ พี่มากเลยทำรายได้แบบเว่อร์เกินคาด
ปัญหาราคาหนังมหาโหด คงต้องรอให้มีรถไฟความเร็วสูง การกระจายรายได้ที่เป็นธรรม การกระจายเศรษฐกิจไปสู่ภูมิภาค ประชาชนลืมตาอ้าปาก บางคนอาจจะมองว่า โรงหนังเขาก็มีดูหนังราคาถูกวันพุธ แต่ขอโทษ ใครมันจะว่างทุกวันพุธล่ะครับ เรียกว่า ถ้าจะดูหนังราคาถูกวันพุธ ต้องวางแผนการชีวิต ยังกะจะปฏิวัติ!! มันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ถูกทาง
เกิดเป็นประชาชนในประเทศที่มีประชาธิปไตยลุ่มๆ ดอนๆ ฉีกรัฐธรรมนูญเหมือนฉีกกระดาษเช็ดตูด แต่พอจะแก้ ยากยิ่งกว่างมเข็มในบ่อโคลน
มันเป็นประเทศที่ถูกสาปจริงๆ !!!