เห็นป้ายแบนเนอร์ของท่านผู้ว่าฯ สุขุมพันธุ์ ติดตามสะพานลอยเต็มไปหมด รณรงค์ให้กรุงเทพฯ เป็นเมืองแห่งการอ่าน Bangkok World Book Capital 1013 อ่านกันสนั่นเมือง ก็ให้สงสัยเป็นนักหนาว่า อ่านอะไร อ่านยังไง อ่านเพื่ออะไร อ่านแล้วจะช่วยให้เยาวชนเจริญปัญญาประเทืองสมอง เจริญสติปัญญา เพื่อพัฒนาประเทศไปในทิศทางใด มองทะลุถึงยุทธศาสตร์การเข้าสู่ AEC อย่างไรหรือไม่ เพราะลำพังแค่ป้าย ผมว่ามันไม่น่าจะกระตุ้นให้เกิดจิตสำนึกการอ่านให้เห็นเป็นรูปธรรมอะไรมากมาย คือผมสงสัยว่า การโฆษณาชวนเชื่อมันกลายเป็นเรื่องผิวเผินที่ทำได้ง่ายๆ โดยเฉพาะนักการเมือง คงจะยังไม่ลืมนะครับว่า ยุคพรรคประชาธิปัตย์ เป็นรัฐบาล ป้ายโฆษณาคุณภาพนักการเมือง รัฐมนตรี คัตเอาต์ใหญ่โตมโหฬารบนทางด่วน เต็มพรืดไปหมด พรรคภูมิใจไทยก็ไม่น้อยหน้า ผมเห็นคัตเอาต์คุณโสภณ ซารัมย์ แล้วก็ถอนหายใจหนักหน่วง อันที่จริงการขึ้นป้ายก็ไม่ใช่ความผิดร้ายแรงอะไรหรอกครับ ถ้าผลงานดี การแก้ปัญหาเป็นรูปธรรม เอาเข้าจริงๆ แล้ว ถ้าผลงานดี ก็ไม่เห็นจะต้องโฆษณาอะไร ผลงานมันจะเป็นตัวบอกคุณภาพเอง ตอนหลังนี่ ผมเห็นโชว์กันใหญ่ ในแวดวงตำรวจก็ไม่น้อยหน้า ท่านนายพล นายพัน โชว์รูปกันตามสี่แยกกันเต็มพรึ่บ พร้อมเบอร์โทรศัพท์ที่สามารถแจ้งเหตุ หรือพบเห็นการก่อเหตุ อุบัติเหตุ จะแจ้งได้ทันท่วงที
มันก็ดีอยู่หรอกนะครับ สำหรับการโฆษณาด้วยป้าย แต่เวลาผมโทรศัพท์ไปแจ้งเหตุ ไม่เห็นท่านนายพลป้ายโฆษณารับสายสักครั้งเดียว คือการโฆษณาบนป้าย มันคนละเรื่องกับการปฏิบัติ เหมือนที่ผมกำลังสงสัยท่านผู้ว่าฯ สุขุมพันธุ์เกี่ยวกับการอ่านนี่แหละ คือการอ่านเป็นเรื่องใหญ่ เป็นเรื่องการเรียนรู้ การติดตามความคิดของผู้อื่นที่เรายังไม่รู้ การอ่านทำให้สติปัญญาและยอมรับแนวคิดที่แตกต่าง และนำมาปรับใช้กับชีวิต หน้าที่การงาน
ผมพยายามเข้าใจท่านผู้ว่าฯ สุขุมพันธุ์ ว่า ท่านคงจะเล็งเห็นถึงการอ่านของคนไทยที่ไม่เคยกระเตื้องขึ้น ข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับการอ่านในแถบเอเชีย สิงคโปร์เพื่อนบ้านเรามีสถิติการอ่านที่ไปไกลมาก เฉลี่ยคนละ 50 เล่มต่อปี แต่ขณะนี้โดนเวียดนามแซงหน้าไปแล้ว เวียดนามคนละ 60 เล่ม แต่ไทยแลนด์แดนสยามคนละ 2-3 เล่มต่อปี โอ..พระเจ้าช่วยกล้วยทอด แล้วนี่ เรายังจะหวังอะไรกับแคมเปญของท่านผู้ว่าฯ ผมเชื่อว่า หลายคนยังงงๆ กับแคมเปญนี้...
บทความของคุณสุภาวดีในมติชนสุดสัปดาห์ ตั้งคำถามถึงแคมเปญนี้กับกทม. และมันได้ลงลึกถึงการอ่านที่เป็นแก่นแท้ของประชาชนหรือไม่..
1.ต้องทำการสื่อสารสาธารณะอย่างเข้มข้น เพื่อเปลี่ยนวิธีคิดต่อสังคมการอ่าน {lt}br{gt} 2.กทม.ต้องเป็นแกนกลางในการกำหนดนโยบายและกำหนดงบประมาณในการสนับสนุน {lt}br{gt} 3. ต้องสร้างการมีส่วนร่วมของเครือข่ายส่งเสริมการอ่านอย่างกว้างขวาง {lt}br{gt} 4. เน้นการพัฒนาและขยายพื้นที่ส่งเสริมการอ่าน {lt}br{gt} 5. สร้างกิจกรรมส่งเสริมการอ่านที่หลากหลาย
แต่เอาล่ะ หลังสงกรานต์วันหยุดผ่านไป เราจะมาช่วยกันตรวจสอบแคมเปญนี้กันอย่าเข้มข้น เราไม่ต้องการป้ายโฆษณาที่ติดเต็มทั่วบ้าน ทั่วเมือง เพื่อสร้างภาพเหมือนในอดีตที่ผ่านมา เราไม่ต้องการเห็นป้ายผู้ว่าฯ กทม. สุขุมพันธุ์ เต็มป้ายรถเมล์ เพื่อจะแก้ปัญหาโน่น นี่ นั่น
การอ่านเป็นเรื่องใหญ่ระดับชาติ มันควรจะเป็นนโยบายของรัฐบาลที่จะต้องมียุทธศาสตร์การปฏิบัติให้ต่อเนื่องยาวนาน และมีการสรุปประเมินผลงาน เพื่อแก้ปัญหากันทุกปี
สร้างภาพกันเละเทะมาพอแล้ว...อย่าให้การอ่าน ซึ่งถือเป็นหัวใจของการเรียน รู้ เป็นเหยื่อของการสร้างภาพ ซึ่งเลวร้ายกว่าแคมเปญอื่นอีกหลายเท่า...