สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านครับ วันนี้ผมมีภารกิจเดินทางไปตามหาเรื่องราวที่ชื่นชอบและจะได้ชิมในช่วงนี้เท่านั้น นั่นคือทุเรียนหลากหลายสายพันธุ์ ทั้งพันธุ์ที่มีจำหน่ายในท้องตลาด หรือที่ปลูกเพื่อไว้รับประทานเองและไว้ต้อนรับเพื่อนฝูง เช่น หมอนทอง นกหยิบ พวงมณี กบ ก้านยาว ชะนีฯลฯ

เรามีนัดที่สวน “เปีย-ปรายฝัน” บ้านอ่างเอ็ด ต.ตกพรหม อ.ขลุง จ.จันทบุรี เพื่อชมสวนและชิมผลผลิตที่เจ้าตัวมักเล่าให้ฟังด้วยความภาคภูมิใจเสมอ

“มาสิพี่ มาดู มาชิม ทุเรียนที่สวน น้ำกับเปียเริ่มต้นจากคนไม่รู้อะไรเลย ค่อย ๆ ศึกษาเรียนรู้กันไป จนวันนี้กล้าพูดได้ว่าเรารู้จักและเป็นเพื่อนกับทุเรียนทุกต้น รู้ว่าช่วงไหนเพื่อนต้องการอาหารแบบใด ในปริมาณต่อต้นเท่าใด ควรให้น้ำเมื่อใด ปริมาณมากเพียงไหน และอยากบอกว่า เมื่อมีเพื่อนนัดว่าจะมาชิมทุเรียนที่สวน เราจะแขวนรอที่ต้นจนครบอายุและงดน้ำให้ด้วย จึงรับรองว่าทุเรียนที่สวนเรา หากใครได้ชิมแล้วจะต้องชอบและขอชิมคำต่อไปแน่นอน”

น้ำส่งเสียงใส ๆ มาเชิญชวนดังหนึ่งคำท้าทายคนรักผสานความลุ่มหลงในรสและกลิ่นทุเรียนเช่นผม จะรออะไรเล่าครับ โดยการสนับสนุนของฟอร์ด เราจึงมีพาหนะคู่ใจเป็นฟอร์ด-เอฟเวอเรสป้ายแดงพาลุยสวนในครั้งนี้

เส้นทางเข้าสวนเปีย-ปรายฝัน ค่อนข้างโหดพอสมควร บางช่วงลาดยาง บางช่วงยังเป็นลูกรังแดง และเรื่องหลุมบ่อไม่ต้องห่วง มีไว้รอรับดังเหมือนจะรู้ใจว่าเรากำลังอยากทดสอบสมรรถนะของเจ้าฟอร์ดคันนี้ และก็ไม่ผิดหวังครับ ช่วงล่างที่แข็งแกร่ง พาเราไปถึงจุดหมายได้ไม่เหนื่อยเท่าใดเลย หากเทียบกับว่าการเดินทางระยะยาวและสมบุกสมบันเช่นนี้ จึงกล่าวได้ว่า มันดีต่อใจจริง ๆ

ทั้งเปียและน้ำเริ่มบรรเลงเพลงทุเรียนให้เราชิม ชะนีเนื้อหนึ่งเนื้อเหลืองเข้ม กบ หมอนทอง และพวงมณี แต่ละพูที่เราได้ชิมบอกคำเดียวว่า ไม่เคยเจอทุเรียนที่อร่อย หอม หวาน มัน กลมกล่อมละมุนลิ้นจนไม่อยากกลืนเร็วนักเช่นที่สวนนี้ เนื้อทุเรียนที่แน่นและเนียน กัดแต่ละคำเหมือนว่าจะลืมกลืนทุกครั้ง เป็นความสุขที่ได้มาชิมและชมเหลือเกิน

สวนเปีย-ปรายฝัน ปลูกทุเรียนในระยะห่าง 8-10 เมตร สะอาดและเป็นระเบียบมาก ทุเรียนแต่ละต้นมองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าสุขภาพดี กิ่งก้านที่ยื่นออกไปรอบต้น บอกได้ถึงความโปร่งโล่งและสบาย ๆ พูรากที่แข็งแรงทำให้ทุเรียนหากินเก่งและมีอาหาร(ปุ๋ย)ให้อย่างที่ต้นไม้ต้องการ จึงไม่ต้องเดาเลยว่า ผลทุเรียนจะมีคุณภาพดีเพียงใด รสชาติที่ได้ชิมก็บอกเราเช่นนั้น

“ก่อนที่เราจะยิ้มได้เช่นนี้ก็ยอมรับว่าผ่านน้ำตามาเยอะ ทำสวนแบบคนไม่มีความรู้ เขาว่าอะไรดีก็แห่ตามเขาไป กู้เงินเขามาทำทุน ทำแบบงูๆปลาๆ ผลทุเรียนก็ได้นะแต่ไม่มีคุณภาพ ออกมาเท่าไหร่ก็ขายได้เฉพาะตลาดในประเทศ ในราคาที่บอกว่ามาขนเอาไปฟรี ๆ เลยดีไหม แต่ก็ต้องสู้ทนทำมาเรื่อย ๆ เพราะดอกเบี้ยที่กู้เขามาไม่มีวันหยุดนะพี่ มันเดินอย่างสม่ำเสมอตลอด จนมาปีหนึ่งพายุเข้า พัดต้นหักโค่นไปเยอะ พี่เข้าใจคำว่า ‘สิ้นเนื้อประดาตัว’ ไหม น้ำกับเปียผ่านมันมาแล้ว ผลผลิตก็ไม่มีขายทุนก็หมด เราได้แต่นั่งมองหน้ากัน”

“แล้วทำยังไงถึงมีรอยยิ้มหวาน ๆ แบบวันนี้ล่ะ”

“เมื่อมันตกถึงที่สุด เราก็หันหน้ามาปรึกษากัน หากยังทำในแบบเดิม ๆ ก็คงไม่พ้นต้องมานั่งอยู่ในสภาพเช่นนี้อีก เราต้องลุกขึ้นมาคิดใหม่ทำใหม่ เราต้องไปเรียนรู้ น้ำเรียนทุกเรื่อง อบรมทุกคอร์ส ทั้งเรื่องต้น เรื่องปุ๋ย เรื่องน้ำ เรื่องการดูแลไม้ผลเน้นทุเรียนโดยเฉพาะ เรียกว่าหากที่ไหนเปิดอบรม ไม่เปียก็น้ำจะต้องไปด้วยทุกครั้ง เมื่ออบรมแล้วเราก็มาทดลองจริงที่สวนของเรา อดทน เรียนรู้ และทดลอง ทำเช่นนี้วนเวียนจนเป็นความเคยชิน”

“ได้ผลไหม”

“ปีต่อมาเราเริ่มรู้ว่าเส้นทางนี้เราเดินมาถูกทางแน่แล้ว ทุเรียนในสวนเราสุขภาพดีกว่าก่อนนั้นอย่างเห็นได้ชัด ต้นแข็งแรง กิ่งก้านดูแข็งแรง สวนโปร่งโล่ง สภาพแวดล้อมในสวนดูสะอาดตา ผลผลิตที่ได้ในปีนั้นเริ่มมีตลาดต่างประเทศสนใจ มีพ่อค้ามาแย่งกันประมูลซื้อถึงสวน เรียกว่าเราได้ยิ้มให้กันอีกครั้ง”

“แล้วจากนั้นมาทำไงต่อ”

“เราก็พัฒนาต่อยอด ทำสวนของเราให้เพื่อน ๆ สวนอื่นได้ดู สวนไหนมีปัญหาเราก็เข้าช่วย เพราะเราหวังไว้ว่าเกษตรกรต้องรวมกลุ่ม สร้างผลผลิตที่มีจำนวนมากและมีคุณภาพตามที่ตลาดต้องการ และวันนี้ก็มาถึง ทุเรียนของเราไม่ต้องรอพ่อค้ามาซื้อ เพราะเขาจองเหมากันไว้แล้ว ทำให้เราเลิกกังวลเรื่องการตลาดไป เอาเวลาไปพัฒนาพื้นที่อื่นและสร้างพื้นที่สวนให้มากขึ้น”

“หากถามถึงปัจจัยแห่งความสำเร็จของสวนเปีย-ปรายฝัน”

“อดทน เรียนรู้ เดินหน้าสู้ และพัฒนา นี่เป็นสิ่งที่เราทำมาเสมอ เราต้องรู้จักต้นไม้ของเราทุกต้น เราต้องให้อาหารที่เหมาะสมในช่วงเวลาที่เขาต้องการ และที่สำคัญในการทำสวนคือน้ำ เราต้องมีแหล่งน้ำที่สะอาดและมากพอ ตอนนี้ที่สวนของเราก็มีแหล่งน้ำของตัวเอง เมื่อใดที่ขาดน้ำ เมื่อนั้นก็ไม่ต้องหวังความสำเร็จจากการทำสวนผลไม้ ที่สำคัญคือ เรารู้แล้วก็ต้องแบ่งปัน หากสวนเพื่อน ๆ มีปัญหาเราก็พร้อมให้คำแนะนำและช่วยเหลือ เราเชื่อเสมอว่าเมื่อใดเพื่อนเกษตรกรแข็งแรง ผลผลิตมีคุณภาพ เมื่อนั้นเราก็สามารถกำหนดราคาของเราเองได้”

ผมหยิบทุเรียนพวงมณีมาชิมอีกหนึ่งพู ความหอม หวาน มัน กระตุ้นต่อมไม่กลัวร้อนในให้ต้องหยิบอีกหนึ่งพูตามมา อร่อยสมคำเล่าลือจริง ๆ ครับ อย่าถามว่าพันธุ์ไหนอร่อยที่สุดนะครับ เพราะผมจะตอบว่า “อร่อยทุกสายพันธุ์ อร่อยทุกคำที่ได้ชิมจริง ๆ ครับ”

หากเจ้าของสวนทุเรียนใดต้องการคำแนะนำ น้ำและเปียยินดีเสมอ ติดต่อน้ำ-ปรายฝัน นิศารัตน์ คมขำ หรือเปีย- วรวิทย์ คมขำ ได้ที่เฟสบุ๊ค “ปรายฝัน ขำคม” หรือโทร 098-398-3919