พระร่วงหลังรางปืน ขึ้นชื่อลือเลื่องต่อพระเครื่องว่าเป็นสุดยอดในยอดสุดของชุดพระกรุเนื้อชิน บางคนเคยได้ยินเพียงนาม แต่มิอาจสัมผัสเห็นด้วย ประเด็นหลักล้วนๆ คือจำนวนมีน้อยมาก ประเภทลอยจากฟ้าลงมาให้จับต้องนั้นเป็นอันเลิกหวัง เมื่อครั้งเริ่มแรก ได้พูดแยกแยะถึงหลายอย่างเกี่ยวกับพระร่วงรางปืน (ปางยืนประทานพร) ค่อนข้างเยอะ โดยเจอะกรุที่สุโขทัยพบที่ลพบุรี อันเป็นศูนย์กลางพระร่วงรางปืนแท้จริง ยิ่งส่องต้ององค์ยิ่งหลงรักจะด้วยศักดิ์สิทธิ์แห่งการทำหรือศิลปกรรมมาดเทวราชก็แล้วแต่ ที่แน่ๆ เนื้อชินตะกั่วสนิมแดงนี้มีความสวยงามลึกซึ้ง เมื่อถึงกาลตกผลึกเนื้อสารลงตัว อย่างเต็มประสิทธิผลบนประสิทธิภาพ
ผมจับแบ่งสนิมแดงของพระร่วงยืนลพบุรีนี้ออกเป็นสามตามลักษณะด้านหลังที่อลังการงานสร้าง คือ หลังรางปืนหนึ่ง, หลังลายผ้าหนึ่ง และหลังตันอีกหนึ่ง ซึ่งวันนี้มีภาพครบชุด จุดสำคัญคือควรหมั่นสังเกตรอยแตกของแสกเสี้ยนในหลังรางปืน, เนื้อที่กลมกลืนคล้ายลายผ้าในพระร่วงหลังลายผ้า สนิมส้มว่ากลมกลืนอย่างไร ส่วนในพระร่วงหลังตันนั้น อยากให้มองการปิดทองมาแต่ในกรุและพิมพ์ กับสนิมตีนกา (ใกล้จะระเบิด) ถ้าเปิดตาชมฝีมือช่างหลอกบนพระร่วงรางปืน (เนื้อชินหน้าเงิน) จะจำเริญใจไม่ฉีกทิศถึงความประณีต ซึ่งแตกต่างกับช่างราษฎร์ (ชาวบ้าน) ประมาณเอาก็หลายเท่าตัวหรือหลายระดับ
เพราะภาพบังคับเนื้อที่ หนนี้จึงให้ชมภาพเต็มคราบไปพลางๆ แต่พระร่วงรางปืน หลังลายผ้า หรือว่าหลังตันก็ดี อย่างที่เคยเกริ่นนำ จะสัมผัสพบเห็นได้ยากเย็นยิ่งนัก การอนุรักษ์มิใช่การเก็บแช่ไว้ในเซฟ เพื่อส่องเสพฝ่ายเดียว ครั้นจะเที่ยวแหกกะเฌอไปก็ใช่ที่ ถ้าวันนี้พวกเลวโลภยังโอบกลืนพื้นภูมิตั้งกลุ่มผูกขาดมันทุกขั้นตอนยังกะฝูงหนอนเร่ยึดครองกองคูถ
ยังมีชุดสนิมส้ม ผมว่าเป็นสนิมสุดสวยอักโข เช่น ปรกโพธิ์เชียงแสน หรืออย่าง เชยคางข้างเม็ด ฯลฯ แม้เหตุผลในใจจะยกให้สนิมเขียวเป็นหนึ่งเดียวที่สวยสุด อย่างที่พูดเมื่อพวกผูกขาดประกาศไม่ยอมรับสนิมเขียว คนธรรมดาก็หน้าเซียวไป อดได้เห็นความงดงามพระบางพิมพ์ที่เป็นสนิมเขียวอันซึมซับจับวิญญาณ ซึมซ่านแจ้งวิญญู (ชน)
ได้แต่บ่นเท่านั้นครับ {lt}br{gt} สำหรับยุค {lt}br{gt} เปรตครองบ้านมารครองเมือง